Nadia BOULANGER (1887-1979) : organista alumna de Alexandre Guilmant, alumno de Gabriel Fauré en composición, Segundo Gran Premio de Roma en 1908. Ensina na Escola Normal de Música de París e no conservatorio de París. Deixóu unha lista de obras relativamente pouco numerosas, pero tivo ó longo da súa vida unha importante actividade complementaria de pedagoga, en particular nos Estados Unidos así coma no Conservatorio Americano de Fontainebleau, preto de París, e igualmente polos seus cursos privados moi frecuentados. Ensinou a súa irmá, Lili BOULANGER (1893-1918) que tivo tamén como mestres, entre outros, a Gabriel Fauré e a Caussade. Lili Boulanger foi a primeira muller galardonada co Grande Premio de Roma, en 1913. Desaparecida prematuramente á edade de 25 anos súa obra é, inxustamente, descoñecida.
Henri BUSSER (1872-1973) : alumno da Escola Niedermeyer, despois do Conservatorio de París nas clases de César Franck e Charles-Marie Widor. Recibíu súa formación, igualmente, de Ernest Guiraud, Gounod e Massenet. Primeiro Grande Premio de Roma en 1893. Chegóu a ser profesor de composición no Conservatorio. Entre súas obras didácticas, Vintecinco leccións de harmonía, un Compendio de composición e un Tratado de instrumentación, este último escrito en colaboración con Ernest Guiraud.
 |
Jacques CHAILLEY
(Photo Institut de France, 1978)
|
Jacques CHAILLEY (1910-1999) : alumno, entre outros, de Nadia Boulanger e de Claude Delvincourt en harmonía e composición, así como de Henri Busser, é un dos principais renovadores da ensinanza musical en Francia, xa sexa pola súa cátedra de historia da música na Sorbona, ou polas súas funcións de director do instituto de musicología na Universidade de París, ou director da Schola Cantorum, ou secretario xeral, despois subdirector do Conservatorio de París, ou profesor da clase de conxunto vocal desta institución, ou súa ensinanza da análise no Centro Nacional de preparación no CAEM (formación dos profesores de música). Súas numerosas publicacións concernentes á historia, a análise e a evolución da linguaxe musical, teñen tendencia a ser máis coñecidas cas súas composicións, sendo elas moi diversas e dunha alta factura.
 |
Henri CHALLAN
Retrato
(Gracias a Mme Jacqueline Challan) |
Henri CHALLAN (1910-1977) : alumno de Jean Gallon e de Henri Busser no Conservatorio de París. 1º Segundo Grande Premio de Roma en 1936. Profesor de harmonía no Conservatorio de París en 1936. Profesor de hamonía no Centro de preparación no CAEM. Obras: cancións, Sonata para violín e piano (ed. Leduc, 1936), Suite para fagot e piano (ed. Selmer, 1937), un cuarteto para cordas, un quinteto para cordas e fagot, unha sinfonía (ed. Durand, 1942), un concerto para violín e diversas pezas para orquestra. Moi numerosas obras didácticas.
 |
Yvonne DESPORTES
Detalle dunha foto de 1929
(dominio público)
Autor descoñecido |
Yvonne DESPORTES (1907-1993) : fixo seus estudios no Conservatorio de París con Noël e Jean Gallon, Maurice Emmanuel e Paul Dukas. Primeiro Grande Premio de Roma en 1932. Ensinóu o solfexo no Conservatorio de París a partir de 1943, despois o contrapunto e a fuga, dende 1959. Obras: sonatas, cuarteto, quinteto, sexteto, octeto para cuarteto vocal e cuarteto de cordas, dúas sinfonías (1958 e 1960), variacións sinfónicas, un concerto para trompeta, cancións, pezas vocais diversas, óperas (de 1936 a 1965), ballets (de 1935 a 1961), e numerosísimas obras didácticas.
Gloria (les Choeurs de Paris).
Théodore DUBOIS (1837-1924) : alumno de Ambroise Thomas en fuga e en composición, Primeiro Premio de Roma en 1861. Organista na La Madeleine, foi profesor de harmonía, despois director do Conservatorio de París a continuación de Ambroise Thomas. Seus escritos sobre harmonía son autoridade dende fai moito tempo : Notas e estudios de harmonía para servir de suplemento ó tratado de Reber, e Tratado de harmonía, publicado en 1921.
Marcel DUPRÉ (1886-1971) : alumno de Guilmant, Diémer e Widor. Primeiro Grande Premio de Roma en 1914. Coñeceu unha carreira internacional de organista virtuoso e improvisador en Europa, os Estados Unidos e Australia. Chegóu a profesor de órgano no Conservatorio de París en 1926, despois a director en 1954. Súa obra está, naturalmente, volcada hacia o órgano. Entre súas obras didácticas, un Tratado de improvisación, un Curso de contrapunto e un Curso de fuga.
Jean GALLON (1878-1959) : profesor de harmonía no Conservatorio de París de 1919 a 1949. Seu irmán Nöel GALLON (1891 - 1966), Primeiro Grande Premio de Roma en 1910, ensinóu alí o contrapunto e a fuga. Publicóu, entre outras obras didácticas, un Tratado de contrapunto en colaboración con Marcel Bitsh. Os irmáns Jean e Nöel Gallon formaron a numerosos músicos tales como Tony Aubin, os irmáns René e Henri Challan, Jeanne Demessieux, Maurice Duruflé, Henri Dutilleux, Olivier Messiaen, Jean Rivier, Pierre Sancan.
André GEDALGE (1856-1926) [a menudo impropiamente acentuado GÉDALGE] : alumno de Ernest Guiraud, Segundo Grande Premio de Roma en 1885, foi o asistente das clases de Guiraud e Massenet no Conservatorio de París, despois profesor de contrapunto e fuga. Formóu compositores ilustres coma Maurice Ravel, Florent Schmitt, Charles Koechlin, Arthur Honegger, Georges Enesco, Jacques Ibert, Darius Milhaud. Seu Tratado de fuga, publicado en 1904, continúa sendo autoridade.
 |
Charles KOECHLIN
(Foto de dominio público) |
Charles KOECHLIN (1867-1950) : alumno, no Conservatorio de París, de Taudou (en harmonía), de André Gedalge (en contrapunto e en fuga), Jules Massenet e Gabriel Fauré (en composición). Foi asistente deste último entre 1898 e 1901. É nomeado profesor da Schola Cantorum en 1937. Deu cursos coma profesor invitado en diversas universidades nos Estados Unidos e no Canadá. Catálogo de máis de 200 obras, así coma moi numerosas obras didácticas. Seu Tratado de harmonía en tres volúmenes é monumental.
 |
Jean-Louis Martinet
© Solange Brihat
84480 Bonnieux
|
Jean-Louis MARTINET (1914-2010): alumno, entre outros, de Ducasse, de Mme Pelliot, a repetidora de André Gedalge, en contrapunto, e de Charles Koechlin en fuga, así coma de Olivier Messiaen, Jean-Louis Martinet afirma, coma moitos outros compositores actuais, que buscas de linguaxe, complicación do material sonoro e subestima dos problemas técnicos, son as deficiencias dos músicos equivocados na súa concepción desviada da historia da música. O individualismo e seus caprichos, o caos da poxa técnica, están evidentemente ligados ó constante divorcio entre o músico e o público. A pesar dun periodo dodecafónico, onde proba, nembargantes, seu rechazo da « estética da fealdade », súa música fai gala dun sinceiro humanismo. Obras principais: Orfeo (1944), Variacións para cuarteto de cordas (1946), Preludio e fuga para dous pianos, Tres poemas de René Char para voz de muller e pequena orquestra, Elsa, para coro, a Triloxía dos Prometeos, tres Movementos sinfónicos. Ensinóu contrapunto, fuga e orquestración no conservatorio de música de Montréal. Véxase un interesante texto sobre Jean-Louis Martinet na enciclopedia La Pléiade, páxinas 1180 a 1183.
Alain WEBER (1930- ) : tivo coma mestres no Conservatorio de París a Jules Gentil (no piano), a René Challan (en harmonía), a Noël Gallon (en contrapunto e fuga), a Tony Aubin (en composición) e a Olivier Messiaen (en análise). Primeiro Grande Premio de Roma en 1952. Obras: Tres melodías (voz e piano). Cinco Poemas (voz e orquestra). Synecdoque para oboe, Tema e variacións para violín e piano, sonata para viola e piano, sonatina para frauta e fagot, Palindromes para fagot e piano, Trio d'anches, Variantes para dous percusionistas e piano. Quinteto de vento, septeto de clarinetes. Variacións, para piano e percusións. Exergues, suite para orquestra de cordas. Variacións para orquestra de cordas. Sinfonía. Concerto para trompa. Concertino para piano. Concerto para trombón. Strophes, para trompeta, orquestra de cordas e percusión. Comentarios concertantes, para frauta e orquestra. Solipsisme para cuarteto de cordas, orquestra de cordas, piano e percusión. O Pequeno Xogo, ballet. A Vía única, ópera de cámara. Numerosas obras pedagóxicas.
