A pedal repousa, en principio, sobre a fundamental ou a dominante. Suas regras son as mesmas en fuga que en harmonía : non debe comenzar nen acabar nunha disonancia.

Ten lugar, nunha orde preferencial :

1) no baixo,
2) na parte superior,
3) nunha parte intermedia.

Nesta parte da fuga é onde hai unha maior libertade. Non hai regras precisas a impor, soamente que a pedal sexa conducida con naturalidade. A forma de tratara depende sobre todo da "inxeniosidade do compositor" (Gedalge). Pódese construir sobre unha pedal calqueira tipo de divertimento admitido na fuga.

Gedalge, § 326 e seguintes.

 Un consello que se considera ter recibido no curso de harmonía : durante unha pedal de dominante, as modulacións pasaxeiras a tódalas tonalidades son teóricamente posibles, únicamente o gusto e o nivel de complexidade desexado están en xogo. Nembargantes hai unha tonalidade a evitar: a tonalidad menor que o mesmo acorde de dominante (o cal é maior). O ouvído recibiría unha mensaxe ambigua, tendo parcialmente o sentemento dun retorno á tonalidade da dominante, pero sen, por outra parte encontra-la función de sensible do ton. Tal torpeza corríxese dificilmente: mesmo o acorde de 7ª de dominante non chega para disipar o malestar.

 

Desamarre versión cuadros	Desamarre versión sen cuadros
Menú da versión sen cuadros
1 - Referencias pedagógicas	8 - A contraexposición
2 - O contrapunto invertible	9 - Plan dunha fuga de escuela
3 - O suxeito e la respuesta	10 - O divertimento
4 - A coda	11 - O estreito
5 - O contrasuxeito	12 - A pedal
6 - A linguaxe harmónica da fuga de escola	13 - Lugares útiles, búsquedas, biografías
7 - A exposición	14 - O autor       e-mail

© Michel Baron - Utilización con fines comerciales estrictamente prohibida.
Utilización autorizada con fines personales o pedagógicos solamente.
Este sitio está mantenido de manera benévola y sin finalidad lucrativa.